Tip van de maand
nuttige wenken en praktische tips voor de mineralenverzamelaarvoor vragen of suggesties, email tips@minerant.org
Tip 52: op expeditie deel 2: de buit inpakken
een tip van Paul Mestrom
Een kaptocht is mooi, daarbij goede vondsten doen is nog mooier, maar het mooist is misschien toch wel het bewonderen van de vondsten na thuiskomst. Toen ik nog niet zo lang verzamelde, bleken veel van mijn vondsten bij thuiskomst lang niet meer zo mooi als op de vindplaats zelf. Soms was dat omdat de vondsten in mijn gedachten mooier geworden waren dan ze in feite waren, maar vaak ook omdat het transport ze, mild uitgedrukt, geen goed gedaan had . . . . Om dergelijke teleurstellingen te voorkomen is het heel belangrijk dat mooie en kwetsbare vondsten voor transport zorgvuldig ingepakt worden. Dat is zeker van belang als de “reis” van vindplaats tot thuis lang en schokkend (letterlijk!) is. Daarom hier wat notities over het verpakken van mineralen. Uiteraard zijn op dit verhaal talloze aanvullingen mogelijk!
Laten we simpel beginnen: basalt met naaldvormige kristalletjes van natroliet. Toen ik net verzamelde, was mijn gedachte: kwetsbaar materiaal, dus ook zacht materiaal gebruiken om de vondst in te pakken.
Oplossing 1: Toiletpapier.
Dat zat “in den beginne” standaard in mijn basisuitrusting. Zeker als het een beetje vochtig was (in onze regio wil het nog wel eens regenen!) drapeerde zich dat stevig om de kwetsbare naaldjes. Bij het uitpakken bleven die dan keurig aan het papier plakken, met als resultaat een vernield specimen. Droge omstandigheden verminderen het probleem wel, maar lossen het geenszins op.
Oplossing 2: keukenpapier.
Beter, maar in feite niet veel beter.
Oplossing 3: watten.
Die worden nogal eens gebruikt door handelaren. Koop je een stukje op een beurs dat door de verkoper letterlijk in de watten gelegd is, dan zie je thuis, zeker onder de microscoop, veel vezeltjes zitten tussen de kwetsbare kristalletjes. Het verwijderen daarvan is zeer problematisch. Blazen (eventueel met perslucht) blaast soms je kristalletjes weg. Een pincet helpt wel, maar blij word je er niet van. Ook niet goed dus.
Oplossing 4: niet inpakken (!!)
en vervoeren zonder dat het kwetsbare deel in gevaar komt. Hoe je dat doet? Gebruik bij voorbeeld eierdozen (zie foto hieronder)! Daar kun je stenen goed in of op leggen op een zodanige manier dat ze niet gaan rollen en dus heel blijven. Goed in de auto geplaatst overleven ze zo ook een verre autotocht. Natuurlijk kunnen er in één eierdoos meerdere steentjes geplaatst worden.
Een prima oplossing dus, maar helaas niet altijd toepasbaar, zeker niet als (b.v. in de Alpen) de wandeling van vindplaats naar auto behoorlijk lang is.
Oplossing 5: inwikkelen in krantenpapier.
Bij zo’n Alpentocht is het belangrijk de kwetsbare stukken zorgvuldig en ook compact in te pakken. Met krantenpapier gaat dat meestal heel goed. Hopelijk maken de foto’s onderaan deze tip duidelijk hoe ik dat vaak doe.
Oplossing 6: voor de micro’s.
Soms worden de stukjes bij het kappen per ongeluk kleiner dan eigenlijk de bedoeling was. Dan zit je met een los kristalletje of een micromount in je handen die zo los niet te vervoeren is. Voor dergelijke situaties heb ik altijd een metalen (stevig!) doosje met een forse dot kit en een paar MM-doosjes in mijn rugzak zitten. Dat metalen doosje is zo groot dat er ook iets grotere stukjes in gemonteerd kunnen worden.
Inpakken in krantenpapier:
Op het zichtbare oppervlak van deze steen zitten naast de blauwe linariet mooie, maar ook heel kwetsbare kristalletjes van anglesiet:
Leg de steen als volgt op twee (!) krantenpagina’s:
Rol de krant om de steen heen en zorg dat de kwetsbare kristalletjes de krant niet raken:
Tot de steen helemaal ingerold is:
Vouw de rol dubbel. De steen zit hier onder de wijsvinger, de kwetsbare kristalletjes raken het papier niet:
Vouw de open eindjes (links op bovenstaande foto) over de steen en rol het pakketje nog eens in een krantenpagina:
Tot een pakketje dat veilig de rugzak in kan:
