Mineraaltje met een verhaaltje

maandelijkse rubriek met een merkwaardig verhaal over een mineraalspecimen
voor vragen of suggesties, email verhaaltje@minerant.org

Vervalsingen deel 2: boleiet op matrix, maar niet heus!

Foto's en verhaal Paul Mestrom


boleiet op matrix, maar niet heus

In 2015 zag ik op een mineralenbeurs een paar stukken met mooie, maar liefst 6 mm grote, boleiet-kristallen op matrix. Op matrix zie je boleiet vaak van slakken-vindplaatsen als Laurion, maar dan zijn ze heel erg klein. Van andere vindplaatsen zie je vaak losse kristallen, maar zelden kristallen van dit formaat op matrix.
In dit geval stond als vindplaats de type-locality vermeld: Santa Rosalía (El Boleo), Boleo District, Mun. de Mulegé, Baja California Sur, Mexico. Al met al voldoende om me te verleiden er een te kopen.

Thuisgekomen bewonderde ik mijn nieuwe aanwinst eerst onder een felle lamp. Het zag er nog steeds prachtig uit.
Vervolgens moest dit stuk natuurlijk ook onder de microscoop bekeken worden. Het zag er nog steeds erg mooi uit, maar toch, ik wist niet goed waarom, kwam er enige twijfel. Daarom ging ik dus naar mijn computer om op Mindat eens te kijken naar foto’s van boleiet op matrix van de betreffende vindplaats. Tot mijn schrik zagen die stukken er allemaal heel anders uit. Op mijn stuk zat de boleiet tussen korrels van een groen mineraal. Aangezien boleiet ( KPb26Ag9Cu24(OH)48Cl62 ) een koper-mineraal is verbaasde me dat bij de aankoop niet. Dat zag ik op Mindat echter nergens. Dat maakte me behoorlijk achterdochtig. Klopte het wel? Was het boleiet-kristal misschien op de matrix gelijmd?

Veel lijm fluoresceert onder een UV-lamp. Daarom hield ik de steen daar maar eens onder. Er was geen fluorescentie te zien. Ik herinnerde me dat ik ergens gelezen had dat veel vervalsers dat intussen ook wel weten en nu gebruik maken van lijm die niet fluoresceert. Geen zekerheid dus!

Vervolgens spoelde het stuk goed af met water. Er gebeurde niets. Geen water-oplosbare lijm dus.
Na drogen bracht ik wat aceton op de boleiet. Veel lijm lost daarin op. Tot mijn grote verdriet liet de boleiet nu vlot los van de matrix, net als de groene korreltjes waar hij tussen lag. Ik was dus voor een te hoge prijs in het bezit gekomen van een prachtige vervalsing.
Het kristal zelf was toch wel mooi en, voor boleiet, best groot. Het eindigde daarom toch nog in mijn verzameling.