Mineraaltje met een verhaaltje
maandelijkse rubriek met een merkwaardig verhaal over een mineraalspecimenvoor vragen of suggesties, email verhaaltje@minerant.org
Niet gezocht en toch gevonden 3: een bijzondere kyaniet
Foto's en verhaal Paul Mestrom
21 mm kyaniet-kristal, gevonden tussen Annapurna basecamp en Chumrung, Annapurna massief, Nepal
Kyaniet is een mineraal dat op beurzen veel wordt aangeboden, vooral als ingegroeide stengelige kristallen met splijtvlakken en zonder duidelijke eindvlakken. Heel veel verzamelaars (en ook ik dus!) kopen zo’n stuk voor hun collectie. Ik ken echter maar weinig verzamelaars die dit mineraal zelf gevonden hebben.
In 1997 maakten mijn vrouw Mia en ik onze eerste grote verre reis. We gingen al jaren naar de Alpen en nu gingen we naar Nepal om ook eens die “echte bergen” (van meer dan 8000 meter hoog) te zien. Onze trektocht door de hoge Himalaya en de kennismaking met andere culturen maakten het tot een onvergetelijke reis.
Voor onze trekking waren we een paar dagen in Kathmandu. Daar waren ook winkeltjes waar mooie stenen te koop waren voor toen nog bespottelijk lage prijzen. Ik wilde een aantal kyaniet-kristallen kopen, maar onze gids zei: dat moet je niet doen, want bij de Annapurna kun je die gemakkelijk zelf vinden.
Toen we twee weken later arriveerden bij Annapurna basecamp lag daar meer dan twee meter sneeuw. Prachtig! Een betoverend en overweldigend mooi landschap omringde ons. Maar stenen zoeken …… nee, dat ging dus niet.
De hoop zelf kyaniet te vinden was dus snel verdwenen, maar later, op de terugweg naar de bewoonde wereld, struikelde ik ongeveer over een stenen traptrede. Toen ik die even goed bekeek zag ik tot mijn verrassing een dik 2 cm groot kyaniet-kristal in de matrix zitten. Met een paar lichte tikken met een andere steen kwam het kristal er gaaf uit. Doordat het een ingegroeid kristal was waren de vlakken niet zo scherp, maar het kristal eindigde in een kleine holte met een topvlakje. Blij en vol nieuwe energie (de tocht was best zwaar) vervolgde ik mijn weg.
Later, terug in Kathmandu, bezocht ik nog een aantal winkeltjes waar mineralen verkocht werden. Ik kocht onder andere een aantal kyaniet-kristallen, maar dat waren losse kristallen, wel met eindvlakken, maar zonder matrix. Mijn eigen vondst werd daardoor voor mij nog waardevoller.
Toen ik dacht klaar te zijn met het schrijven van dit stukje en nog “even” een foto van het topvlak van de kyaniet wilde maken, zag ik plots een roodachtig kristalletje. Even dacht ik aan robijn en daarom pakte ik mijn UV-lamp. De robijn bleek toch een gewone granaat te zijn, maar mijn kyaniet lichtte verrassend fel op.
Uiteraard werden vervolgens alle kyanieten uit mijn verzameling onder de UV gehouden, maar meer dan een flauwe fluorescentie kon ik nergens ontdekken, ook niet bij de kristallen die ik kocht in Kathmandu. Dat komt overeen met wat er op Fluomin te vinden is (zie http://www.fluomin.org/uk/fiche.php?id=138 ). Mijn kyaniet is dus wel bijzonder. Fotograferen van de fluorescentie lukte het best met de lamp van 405 nm:
Uiteraard moest deze foto nog even voorgelegd worden aan onze inmiddels wereldberoemde fluo-expert Axel. Wat die er allemaal nog bij kan vertellen, lees je in een van de volgende nummers van Geonieuws.
Het topvlakje (vrij in holte):
