Mineraaltje met een verhaaltje

maandelijkse rubriek met een merkwaardig verhaal over een mineraalspecimen
voor vragen of suggesties, email verhaaltje@minerant.org

Een Wreed Sprookje

Foto en verhaal: Jacques Feijen


Cerussiet met cumengeiet, Thorikos, Lavrion, Griekenland beeldbreedte 2,5 mm, collectie To & Harie Paulssen

Er was eens…Zo beginnen vele sprookjes. In het begin van het jaar 2000 vonden mijn oude vrienden, To en Harie Paulssen, een slak op Thorikos. Geen plakkerig beestje, maar een slak die over was gebleven van het smelten van ertsen op zoek naar zilver. Zoals de meesten onder jullie inmiddels wel weten ligt de baai van Thorikos in Lavrion, Griekenland.

Het was geen gewone slak, want toen zij hem open braken ontdekten zij een grote schat!
Zij noemden deze schat onmiddellijk : Het Straatje. Voor mij leek hun gevonden schat meer op een Kathedraal die geheel van kristal gemaakt was. Met daarboven en daar achter een blauwe sterrenhemel.
Het was in werkelijkheid een afzetting van Cerussiet kristallen met Cumengeiet. Ik vroeg hen of ik er een foto van mocht maken. Zij vonden dat natuurlijk meteen een goed idee! Het was een van de allereerste keren dat ik met een digitale camera werkte. Ik had toen nog geen idee van pixels of Mb. Dat is dan ook de reden waarom ik de foto opsloeg met ongeveer 200 kb!! Maar wij waren allemaal opgetogen over het resultaat!

Ruim een jaar later wilde ik de foto graag opnieuw maken. Ik was al wat meer bedreven in het gebruik van de digitale camera en ik had natuurlijk ook ontdekt dat de foto een veel te lage resolutie had. Ik vroeg dus aan To Paulssen of ik het stukje opnieuw mocht fotograferen, want ik was nu al veel bedrevener geworden in deze nieuwe fotografie techniek. En toen…vertelde To mij dat het stukje van Thorikos verdwenen was! Ik wist niet wat ik hoorde! Zij barstte bijna in tranen uit toen zij mij dit schokkende nieuws vertelde.

Zij had bij een andere mineralen vereniging het stukje vol trots aan iedereen daar laten zien. Daar was iemand bij die ook aan microfotografie deed. Een man die zij al jaren kende en vertrouwde. En deze persoon vroeg haar het stukje even uit te lenen zodat ook hij er een foto van kon maken. En dat deed To. Het duurde geruime tijd en nog was het mineraaltje niet terug gegeven. Toen zij ruim een half jaar later aan hem vroeg wanneer haar mineraal nu eens terug kwam moest hij bekennen dat hij het stukje niet meer in zijn bezit had! Het was verdwenen! Hij vertelde To dat hij het stukje had uitgeleend aan een bekende, die er ook graag een foto van wilde maken. En daar was het stukje verdwenen! Ik wist niet wat ik hoorde…maar gelukkig had ik nog die slechte foto. Er zijn nu al vele jaren verstreken, maar het is nooit meer komen opdagen.

Ik begrijp niet wat iemand er toe aanzet om een stukje van de Hemel te willen stelen…maar het is wel gebeurd. Gelukkig kan ik jullie deze slechte foto nog laten zien. Ik heb er voor To en Harie ook een afdruk op fotopapier van laten maken, en die staat nu bij hen op de schouw. Och, had ik dat stukje maar eens opnieuw mogen fotograferen. Hoeveel mooier zou het zijn geworden. Dat is toch ook wel weer een groot voordeel van het maken van foto’s: je hebt altijd nog een herinnering er aan…al is het maar een digitale!