Mineraaltje met een verhaaltje

maandelijkse rubriek met een merkwaardig verhaal over een mineraalspecimen
voor vragen of suggesties, email verhaaltje@minerant.org

Koos van Kempen (melaniet)

Foto en verhaal Hans van ‘t Zelfde


Melaniet, Dallas Mine, San Benito Co., California, USA
(ex Koos van Kempen, ex Manfred Fabig, ex Rik Dillen, nu in de collectie van Hans van ’t Zelfde)

Op zaterdag 25 mei (2019) hield Rik Dillen een “veranda” opruiming, ook wel garage opruiming genoemd. Om 9.50 werd ik door Rik hartelijk ontvangen en werd door Rik zijn vrouw van koffie voorzien.
Rik had het voor elkaar gekregen om alle beschikbare ruimte in zijn riante huis vol te zetten met allerlei mineralen. Het eerste wat je opvalt wat een geweldig grote collectie Chris Deroo moet hebben gehad. Na twee uurtjes zoekwerk vond ik een 15-tal, in mijn verzameling ontbrekende, mineralen.
Als laatste viel mijn oog op een stuk andradiet (variëteit melaniet) van de Dallas Mine uit de San Benito Co., California (zie het kaartje hiernaast). In het lichte grijs stond erop uit welke collecties het stuk kwam. Ik zag in eerste instantie de naam van Manfred Fabig (19/4/1984). Ik heb al wat stukken melaniet zelfs van deze vindplaats maar op een bepaalde manier, vond ik dat ik het moest kopen.




Thuisgekomen heb ik de ‘vondsten’ nog eens goed bekeken en daarna de aangekochte mineralen opgenomen in de database van mijn collectie.

Op eens zag ik dat voor de naam van Manfred de naam stond van J.J. van Kempen, oftewel Koos van Kempen. Koos van Kempen is een van de oprichters van de Geode in Zwijndrecht, waar ik jaren lid van ben geweest, medeorganisator van mineralenbeurzen, destijds nog zonder kettingen en spiegeltjes in de Vonkenberg in Zwijndrecht.

In de jaren zeventig kwam ik als student regelmatig bij Koos thuis en ik kon dan wat goedkopere stukken kopen van mijn beperkte studentenbudget. Koos vertelde mij terloops dat de huisbaas hem had bevolen te stoppen met het verzamelen van ‘stenen’, omdat de kans bestond dat de houten vloer op zolder het niet meer zou houden. Koos was van huis uit werktuigbouwer en werkte bij de EMF (ElectroMotorenFabriek) in Dordrecht. Koos was pas gestopt bij de EMF en had zich helemaal gestort op de mineralen.

Hans, zei hij, koop in ieder geval Dana’s Textbook of Mineralogy, dan heb je een goede referentie in huis. De Klockmanns werd door hem verguisd. Het boek ben ik samen met een vriend gaan halen bij Foyles in Londen, wat destijds goedkoper was dan het boek te laten opsturen. Het boek staat trouwens nog steeds bij mij in de boekenkast.

Koos merkte dat de boterham verdienen met de verkoop mineralen een lastige opdracht is en ging studeren voor goudsmid in Schoonhoven, wat hem op het lijf geschreven was. Een jaar later startte hij een juwelierswinkel in Zwijndrecht juist achter de flat waar ik woonde. Het resulteerde in het feit dat hij mij het restant van de verkoopcollectie aanbod in zijn winkel, welke ik dan ook van hem overnam. Hij gaf daarbij aan dat hij zo snel mogelijk van zijn “laatste zonde” af wilde zijn. In de beurscollectie zaten onder andere stukken van de vindplaatsen Panasqueira, San Benito en Tsumeb. Dat zijn nu ook mijn drie favoriete vindplaatsen. Onder de stukken zat een vergelijkbaar stuk.

In de tachtiger jaren toen ik verhuisde naar Brabant. Ik verkocht mijn hele collectie, met daarin het stuk melaniet, aan de Hogeschool in Gouda. Later hoorde ik dat Koos overleden was en dat zijn zoon de juwelierswinkel had overgenomen. Koos van Kempen kan met zijn enthousiasme als de “grandfather” van mijn mineralen virus worden aangemerkt, waarmee ik nu voor een tweede keer ben begonnen. Bedankt Rik voor het terugbrengen van deze herinneringen.