Mineraaltje met een verhaaltje

maandelijkse rubriek met een opmerkelijk verhaal over een mineraalspecimen
voor vragen of suggesties, email verhaaltje@minerant.org

Glaucophaan dankzij toegepaste geologie

Foto en verhaal Erik Vercammen


Handstuk met blauwe, naaldvormige glaucophaan, 75 x 45 x 40 mm
Pralognan-la-Vanoise, Albertville, Savoie, Auvergne-Rhône-Alpes, Frankrijk
Vondst, verzameling en foto: Erik Vercammen

In 1985 was ik weer eens met mijn familie op vakantie in de Alpen, nu in Champagny in de Savoie. Op een dag maakten we een wandeling naar Pralognan-la-Vanoise, en daar ging ik in het plaatselijke museum kijken wat er allemaal aan natuur te bewonderen was, met uiteraard bijzondere aandacht voor mineralen en gesteentes. Uit de tentoonstelling bleek o.a. dat in de buurt glaucophaan voorkomt en dat is voor ons vlaklanders zeker geen alledaags mineraal. Er waren jammer genoeg een paar problemen om op zoek te gaan. Om te beginnen ligt de vindplaats in het Nationaal Park van de Vanoise waar niet mag verzameld worden, en bovendien was dat een hele afstand, zowel horizontaal als verticaal
Maar eens terug buiten was het de gelegenheid om het landschap eens goed te bekijken. Wat nadenken en toepassen van geologische principes leidde tot een mogelijke oplossing voor deze hinderpalen:

• glaucophaan is een gesteentevormend mineraal, en het komt dus massief in het gesteente voor
• beken voeren brokken steen mee uit hun stroomgebied, en dat geldt zeker voor bergbeken met hun steil verval

Nu was er een tamelijk grote beek die vanuit de hoogtes van het Nationaal Park naar beneden kwam, en kort bij het dorp kruiste die de weg. Tien minuten later was ik al in de beekbedding aan het rondkijken tussen de rolstenen. Enkele daarvan vertoonden aan de buitenkant inderdaad blauwig grijze naalden, wat kenmerkend is voor glaucophaan. Een paar tikken met de hamer toonden welke stenen het interessantst waren, en daarvan toont de foto een voorbeeld: een steen van 75 mm x 45 mm x 40 mm met daarin enkele donkerder banden van glaucophaan. Dat is geen mineraal voor schoonheidswedstrijden maar het is wel geologisch belangrijk omdat het alleen gevormd wordt in subductiezones: hier is dus een stuk oceaan in de diepte verdwenen bij de vorming van de Alpen. En achteraf gezien was het ook prettig een mineraal te kunnen vinden dankzij hersenwerk, in plaats van liters zweet te moeten vergieten.