Paul Bender

Volgens de secretariaatsgegevens ben ik iets meer dan 30 jaar lid van MKA. Mijn broer Hugo was me voor, die heeft nog een enkele maal de vergadering in de Ommeganckstraat mogen meebeleven. Sinds 1975 heb ik al wel duizenden tonnen mineralen gezien, kaolien en talk (natuurlijk), calciumcarbonaat en titaanoxide (synthetisch), maar dan beroepshalve. Ik werk namelijk in de papierproductie. 

Sinds mijn 12de ben ik minstens éénmaal per jaar in Oostenrijk of Noord-Italië geweest, meer bepaald meestal in of juist naast het Tauernfenster, een dagzomend oud gesteente waarin zeker vroeger gemakkelijk Alpiene mineralen te vinden waren.  Ondertussen zijn de normaal bereikbare plaatsen nogal afgezocht, en worden de bergen ieder jaar veel hoger en de wandelwegen veel langer....

Met Hugo was een verdeling afgesproken: de XO4-mineralen voor mij, de rest verzamelt hij, vooral dan oxiden en carbonaten.

XO4: sulfaten, fosfaten, vanadaten, chromaten, molybdaten. En daarvan vindt je er wel enkele in de bergen (apatiet, monaziet o.a.). Of je koopt ze op een beurs, maar ze mogen dan niet te groot en niet te klein zijn. Het eeuwige probleem: plaats hebben om ze netjes uit te stallen en op te bergen.

Fotograferen heb ik "altijd" al gedaan, en in 1993 kwam video daarbij. Gelukkig ben ik van die dubbele job vanaf sinds de digitale fotografie een kwalitatief niveau met meerdere Megapixels bereikte.  Nu is ook hier een taakverdeling Hugo foto, ik video.  En beide komen goed van pas want als je in de bergen rondloopt kom je wel eens een veel te grote brok tegen die mooie kristallen heeft of loop je voorbij een oude mijn. De laatste 10 jaar worden mijnen ook steeds vaker opengesteld voor een groter publiek. Mijnen: een terugblik vaak tot in de 16de eeuw, of zelfs vroeger, maar ondergronds mineralenzoeken is er meestal niet bij. Af en toe lukt het wel eens iets te vinden op een halde-storthoop.

Behalve de Alpen voor langere vakanties, zijn Eifel en Vogezen en nu de laatste jaren ook het Erzgebirge gebieden die bereikbaar zijn voor een kortere vakantie. Ook daar: oprapen wat er op te rapen valt en ondergronds gaan iedere keer als dat kan.
Uiteraard mogen ook de steengroeven van de Ardennen zich aan een bezoek verwachten.

Vermoedelijk hebben we de laatste jaren 100 of meer mijnen bezocht. Vaak slechts een duister gat enkele tientallen meters lang, met water en spijtig genoeg vaak ook vuil erin. Of stonden we voor een afsluithekken te fantaseren over wat er in dat zwarte gat wel ooit gebeurd zou kunnen zijn. Maar er zijn natuurlijk ook de bezoekersmijnen met rondleidingen van vele uren. Het is wel eigenaardig dat bezoekers slechts zelden fotocamera's meebrengen en video zie je daar nooit. Eigenaardig, want fotograferen of filmen is nergens verboden, en met een wat beter toestel lukt dat toch vrij aardig. Mijn videolampje van 25 W is flink wat krachtiger dan de normale mijnlampen en heeft reeds vaker verraste reacties opgeleverd van gids en medebezoekers. Het resultaat is vele uren film, en eigenlijk zou ik bij het begin moeten herbeginnen want de kwalitatieve evolutie van Hi8, over Di8 en DV naar nu HDMI is gigantisch. Nog vele jaren werk verzekerd dus.

Video levert ook een extra dimensie aan museumbezoeken, door langzaam te bewegen kunt je mineralen laten leven en het dieptezicht verbeteren. Het spelen met glans dat klassiek is bij het fotograferen kun je uitbreiden in bewegende video want je kunt verschillende vlakken laten glanzen en terug "uitdoven". Zelf knutselde ik een draaitafel ineen met een kleine driefasige motor gekoppeld aan een sterke reductiekast van een oude ijskreemmachine. De draaisnelheid van ongeveer 0.6 t/min die dat oplevert, is de ideale snelheid om kristallen te filmen.

Video levert ook wat andere herinneringen op dan foto's. Zo heb ik, met het geluid erbij, de speeches van Paul Van hee bij de aankondiging van het sluiten van De Reynaert, kunnen filmen. Ook de laatste vergadering in Op Sinjoorke, de viering van Albert en Mon bij het beëindigen van hun taken, of de voordracht van Everett Gibson over de mars- en maanstenen staan op film.